En voordat je het weet, zijn we twee weken verder! Onze vakantie zit er bijna op, morgenavond vliegen we weer terug naar huis. We hebben heel veel gezien en heel veel gedaan: Laos uit, Cambodja in/uit en Vietnam weer in. vakanties lijken altijd te kort te zijn! De laatste dagen hebben we doorgebracht met luieren op ons 'eigen' tropische strand, wat er voor moet zorgen dat we er volgende week weer tegen aan kunnen.

Even denken waar waren we ook alweer gebleven: ons vertrek uit Huay Xai. Een klein vliegtuigje heeft ons naar Vientiane gebracht (de hoofdstad van Laos). We kwamen wat later in de middag aan dus veel hebben we niet van de stad gezien (nu was er ook niet veel te doen dus dat scheelt). ‘s Avonds heerlijk Indiaas gegeten en vroeg naar bed voor onze vlucht de volgende morgen naar Siem Reap (Cambodja).

In Siem Reap hebben we ons 3 dagen vermaakt met het bezichten van de Angkor tempels: het grootste religieuze complex ter wereld (tot nu toe in ieder geval want we lazen op internet dat India plannen heeft om het na te bouwen, nog groter uiteraard...). De tempels - of eigenlijk meer ruines - liggen verspreid over een oppervlakte van zo'n 80 kilometer en dateren uit verschillende eeuwen vanaf de 9e tot de 14e/15e. Sommige zijn in goede staat en andere zijn geheel overgroeid door bomen of afgebrokkeld. Op verschillende plaatsen zijn ze bezig met de reconstructie van de tempels. Een bizar monikkenwerk: alle stenen nummeren, bedenken hoe ze moeten worden opgestapeld en dan de juiste steen voor de juiste plek vinden.

In Siem Reap hadden we een voorproefje gehad van hoe de heetste maand van het jaar (april) er uit ziet. Temperaturen boven de 40 graden, geen zuchtje wind en ook geen wolkje aan de lucht. Zodra je een stap buiten zetten had je het gevoel dat je voeten onder je wegbranden. Je krijgt dan ook een medelijden met de mensen die deze tempels 1000 jaar geleden hebben gebouwd, wat een karwei. We hadden de tempels graag op de fiets willen verkennen maar gezien de warmte was dit voor ons iets teveel van het goede en hebben we ons dan ook rond laten rijden in een tuktuk.

De eerste dag hebben we de zonsondergang bekeken op de heuvel van Phnom Bakheng: wat een toeristische attractie! Hier staan de mensen letterlijk in de rij om de tempel op te mogen. Niet echt wat we in gedachten hadden maar ondanks dat wel mooi.

We vreesden dan ook voor de drukte in de dagen erop maar die viel ons ontzettend mee. De volgende dag hebben we de meest bekende tempels bezocht: Angkor Wat, Angkor Thom, Bayon, Ta Prohm en Preah Kahn. Allemaal in verschillende bouwstijlen en allemaal op een eigen manier uniek. Ta Prohm vonden we het mooiste, overgroeid met bomen krijg je echt een Indiana Jones gevoel. Zeker wanneer je eindeloos kan rondzwerven en over de rotsblokken kan rondklauteren: super!

Hierna hebben we een bezoekje gebracht aan de lokale markt net naast ons hotel (die redelijk buiten het centrum lag). Zo'n gigantische markt hebben we nog nooit gezien en geen toerist te bekennen wat ook wel eens leuk is voor de verandering. De vismarkt maakte hier de meeste indruk: met een botmes worden de levende vissen de kop zo ingeslagen! Onze smaak voor seafood was wel even verdwenen...

De volgende dag hebben we het wat verder gezocht buiten Siem Reap en de Banteay Srey zo'n 40 kilometer buiten de stad bezocht. Een prachtige rit bracht ons hier naar toe. Dat blijft heerlijk zo achter in de tuktuk - ondanks de hobblige wegen - wind in je gezicht met prachtige uitzichten.

Deze tempel was anders dan anderen en ook zeker de moeite waard. Vandaaruit zijn we naar Kbal Spean gebracht, niet een tempel maar carvings in de rotsen bij een rivier. Om er te komen wel een aardige wandeling bergop, maar de afwisseling met de natuur en de (kleine) waterval aan het einde maakte dit zeker de moeite waard.

Op de terugweg zijn we gestopt bij het landmine museum. Deze is opgericht door iemand die als kindsoldaat door de Rode Khmer is gerondseld en volgens weer door de Vietnamezen. In deze periode heeft hij vele landmijnen gelegd, nu wijt hij zijn leven aan de ontmanteling ervan: in Cambodja liggen - naar verwachting - nog zo'n 5 miljoen mijnen verspreid. We vonden het erg indrukwekkend, bizar en gruwelijk wat een oorlog kan doen met mensen en een land (maar daarover zo meer).

Hierna hebben we een butterfly garden bezocht, heel vredig vergeleken met hetgeen we zojuist hadden gezien. Een tuin vol met prachtige vlinders!

De volgende dag zijn we per minibus naar Phnom Phen vertrokken, de hoofdstad van Cambodja. We zaten hier in een prachtig design hotel waarmee we ons bijna in hartje New York of Londen waanden: tot je buiten komt uiteraard ;-)

Phnom Phen... tja wat zullen we zeggen? Een grote, drukke stad die een diepe indruk achterliet door de bezichting van de S21 prison en de killing fields. Tijdens de oorlog hadden de Rode Khmer een voormalig schoolgebouw omgevormd tot geheime gevangenis. Hier werden mensen vastgehouden die verdacht werden van misdaden tegen de staat. Maar in werkelijkheid hadden deze niets misdaan en werden hele families inclusief kinderen/baby's) hier vastgehouden en gemarteld om vervolgens afgevoerd te worden naar de killingfields waar ze vermoord werden. Slechts 7 van de zo'n18000 gevangen hebben het overleefd. Het geeft koude rillingen wanneer je door het gebouw (eigenlijk zijn het er 4) loopt met de cellen, martelkamers, en vele vele foto's van alle gevangen die zijn omgekomen. Met name als je de plekken ziet waar nog overblijfselen zijn van de school, met speeltoestellen die zijn omgevormd tot martelwerktuigen vraag je je af hoe mensen zo wreed kunnen zijn.

Vandaar uit hebben we de killing fields bezocht, de plek waar deze gevangen daadwerkelijk zijn omgebracht. Doordat kogels te kostbaar werden, werd dit op andere wijzen gedaan... Door middel van een audio tour wordt je over het terrein geleid. Opnieuw erg indrukwekkend, ondermeer door de 8000 schedels die zijn ondergebracht in een herdenkingsmonument maar ook zeker de kuilen in de bodem die allemaal wijzen op een massagraf. Nog altijd worden menselijke resten (tanden, botrestenm kleding etc.) teruggevonden, welke een keer per drie maanden worden verzameld. Onvoorstelbaar dat op zo'n mooie plek, zulke verschrikkelijke dingen hebben kunnen gebeuren.

En het ergste is nog wel dat degene die hiervoor verantwoordelijk waren nog altijd niet zijn berecht en uberhaupt pas in 2007 (!) zijn gearresteerd...

Vanuit Phnom Phen zijn we doorgereisd naar Kep, een klein plaatsje aan de kust van Cambodja. Hier hebben we een peperplantage bekeken, de crabmarket bezocht en heerlijk langs het strand gelopen om vandaaruit verder te gaan naar Phu Quoc (een eiland voor de kust van Vietnam/Cambodja). Een moeizame busreis, met een nog moeizamere grensovergang (iemand die niet begreep dat je met een multiple entry visum, echt meerdere keren het land binnen mag) en een zeer moeizame aankomst (de gekochte kaartjes voor de dropoff bij ons hotel, bleek helemaal niet naar het hotel te gaan) bracht ons uiteindelijk bij een supermooi strand en resort voor een paar laatste dagen ontspanning.

We slapen op een ecoresort (dus geen airco, een badkamer buiten en geen ramen!), in een eigen bungalow pal aan het strand op een voormalige mango plantage. De 40 bungalows staan verspreid over 2,5 hectare dus van je buren heb je hier geen last! Veel hebben we hier niet gedaan, slapen, luieren, lezen en genieten van een massage met uitzicht op de zee.

Ook wel noodzakelijk, want hoe ontspannen we overdag waren, hoe minder ontspannen we ‘s nachts sliepen met de vele dierlijke bezoekers in onze bungalow (2 gekko's van een halve (!) meter als vaste huisdieren, een kikker in de wc en een vleermuis die rondfladdert) zorgde ervoor dat we ‘s nachts niet heel goed sliepen... Maar die slaap hebben we overdag ruimschoots ingehaald en we hebben genoten van de vele mooie zonsondergangen en het heerlijke eten. Een avond zijn we gaan squid (inktvis) vissen waarbij we eerst de plaatselijk vissersboot bezochten om ons avondeten in te slaan. Bizar om te zien hoe de nog levende vissen in alle soorten en maten worden verkocht, verser kan niet!

Wij hadden geluk met het squid vissen en als enige op onze boot beet (John had beet, Inge heeft ‘m binnen gehaald). Tegen onze morele principes in.. lag de squid 15 minuten later gebbqd op ons bord!

Op dit moment wachten we op de taxi die ons naar het vliegveld brengt en vanaf hier vliegen we naar Ho Chi Minh (Saigon) voor onze allerlaatste dag vakantie... We spreken jullie weer als we in NL zijn en geniet alvast een beetje van de allereerste lente dag (we hebben vast wat zon vooruit gestuurd ;-)).