We zijn op dit moment in Huay Xai , een klein plaatsje aan de Mekong rivier wat dient als grensovergang naar Thailand. Aan de overzijde zie je Thailand liggen en veel toeristen gebruiken dit dan ook als doorgang. Wij niet, drie landen in vier weken is al meer dan genoeg! Voor ons dient dit als startpunt voor de geweldige Gibbon Experience.

Woensdag zijn we vanuit Luang Prabang vertrokken per (lokale) slowboat. Slowboat wil niets anders zeggen dan dat je op 'slow' (lees: slakken) tempo over de Mekong cruised. De reis vanuit LP naar Huay Xai neemt dan ook 2 dagen in beslag waarbij je een tussenstop maakt in een klein dorpje Pak Beng (de eerste dag vaar je zo'n 10 en de volgende dag zo'n 9 uur, met daarbij 2 keer motorpech eenvoudig te repareren door gebruik van een potlood en een hamer?!). Het varen zelf is heerlijk! De slow boat is een grote houten boot, voorzien van oude (auto/bus?) stoelen die vastgespijkerd zijn op houten planken en daardoor in welke vorm dan ook, kunnen worden neergezet. In ons geval zo dicht mogelijk op elkaar: hoe meer, hoe beter natuurlijk. De zijkanten van de boot zijn open met alleen plastic zeil om te beschermen tegen eventuele regen.

We waren een uur voor vertrek aanwezig en hadden daardoor mooie zitplaatsen bemachtigd met meer dan genoeg ruimte om onze benen te strekken. Het lijkt erop dat ze bij de rest van de zitplaatsen rekening hadden gehouden met passagiers van het formaat dwerg, daar viel je hand bijna niet tussen te krijgen...
Op deze manier vaar je dus twee dagen over de Mekong met een prachtig uitzicht op groene heuvels, rotsen, afgelegen vissersdorpjes en af en toe maak je een korte stop om iemand op een rots (letterlijk!) of afgelegen strandje te droppen. Daarbij breng je je tijd door met slapen, eten, lezen, muziek luisteren, spelletjes spelen (we zijn bijna Sudoku Masters!) en van het uitzicht genieten. Dat alles met de zon in je gezicht en een heerlijke zwoele bries. Super relaxed! Na twee dagen waren we zo loom dat we bijna geen stap meer konden verzetten ;-)
Enig minpuntje was dat ze ons in Pak Beng van het geld uit onze portomonee hebben beroofd. Of we deze nu hebben verloren of dat ze hem hebben gestolen weten we niet. De portomonee hebben we uiteindelijk teruggevonden bij de eigenaar van het guest house waarbij alle pasjes er nog waren en alleen het geld weg was (op 1000 kip = 10 eurocent na, blijkbaar was de dief ons nog enigzins gunstig gestemd ;-)).

Na zoveel rust hadden we wel weer behoefte aan een adrenaline rush. Gelukkig hadden we ons al aangemeld voor de Gibbon Experience. Voor degene die het niet kennen: de Gibbon Experience is in het leven geroepen ter bescherming van het Bokeo oerwoud waar de Gibbon (een aapsoort) leeft. Naast bescherming is het natuurlijk een geweldige toeristische attractie waar geld mee kan worden verdient en veel mensen werk aan hebben. In de jungle hebben ze een serie van ziplines gespannen. De lengte van een zipline bedraagt tot maximaal een kilometer en de hoogtes tot zo'n 150 meter. Je vliegt dus letterlijk over de jungle heen. ‘s Nachts slaap je in een boomhut met adembenemende uitzichten. Dit was wat ze ons van te voren beloofd hadden en niets was minder waar, het is meer dan een aanrader voor diegene die nog eens naar Laos willen gaan!

Wij hebben gekozen voor de twee daagse experience, een vrij nieuw uitgezette route. ‘s Ochtends vroeg zijn we vertrokken in het gezelschap van een Tjechisch en een Russich stelletje. Nadat we een safety instruction video te zien kregen, werden onze ' harnassen' aan gedaan en begonnen we aan een flinke klim de berg op. Om bij ziplines op een dergelijke hoogte te komen moet er ook wat fysieke arbeid aan te pas komen, al hadden wij de voorkeur aan een kabelbaan gegeven... Door de jungle loop je over kleine bergpaadjes naar de eerste zipline toe. Vandaar uit gebruik je verschillende ziplines (met tussendoor kleine stukjes lopen) om bij de treehouse te komen. Sommige ziplines zijn in twee richtingen gespannen, andere zijn slechts een richting op te gebruiken. Het gevoel van zippen is super, vanaf het startpunt zie je vaak niet waar je gaat eindigen en de uitzichten onderweg zijn waanzinnig mooi! En dan de boomhut, dat is een beleving op zichzelf: onze boomhut bestond uit drie lagen voorzien van badkamer, keukentje en verschillende 'slaapkamers'. Deze boomhut wordt bewoond door een jong poesje, die aangenomen is om de muizen (ja ook op deze hoogte!) weg te houden (of op te eten...). Het is super om met de geluiden van de jungle in slaap te vallen (yep om 7 uur is het echt donker...) en alleen nog de geluiden te horen van de dieren om je heen. Al vonden we het rondfladderend beest rond onze klamboe om drie uur ‘s nachts toch minder aangenaam ;-)
De volgende dag zijn we vroeg op gestaan voor een wandeling door de jungle in de hoop aapjes te spotten, maar helaas, dit geluk was niet aan ons besteed. Na een ontbijt met rijst, frietjes en koekjes begonnen we aan onze terugweg: opnieuw een serie van ziplines met daarnaast een flinke afdeling van zo'n 2000 treden heuvel af. Deze inspanning wordt gelukkig beloond met de langste zipline (700 meter!) waarmee je van de ene naar de andere berg vliegt. Na een prima lunch en een zeer hobbelige rit achter in de jeep waren we weer terug in Huay Xai. Geheel in goede gezondheid op een paar schaaf/brandwonden en een flinke adrenalinestoot na. Niets wat een goede douche en een nacht slapen niet kan verzachten ;-) Maar goed... woorden zeggen in dit geval minder dan beeld en geluid dus hebben we een filmpje bijgevoegd (niet de beste kwaliteit ivm de upload snelheid) maar het geeft een idee. Dus check het kopje video's in het bovenste menu.

Vandaag brengen we nog door in Huay Xai, eigenlijk hadden we de bus moeten pakken naar Vientiane maar toen we er achter kwamen dat deze busrit 20 uur duurt en ook nog eens via Luang Prabang gaat waar we al geweest zijn (er is geen rechtstreeks verbinding) hebben we besloten om de reis per vliegtuig(je) te maken. In een kleine drie kwarier zijn we er dan. In Vientiane blijven we slechts een nachtje om dinsdag al meteen door te vliegen naar Cambodja (Siem Reap) waar we Angkor Wat bezoeken! Tot dan!