Vanuit Vietnam zijn we doorgereisd naar Laos. De laatste dag in Sapa was heerlijk: met een scootertje zijn we door de bergen gecrossed met opnieuw prachtige uitzichten. Daarna onze spullen gepakt en vervolgens zijn we keurig voor ons hotel opgehaald om de nachttrein naar Hanoi te halen. Dit keer was de treinreis iets minder comfortabel dan de vorige keer. Niet zozeer te wijden aan onze mooie treincoupe als wel aan onze medepassagier die luid snurkend de nacht heeft door gebracht ons (en vermoedelijk het hele treinstel) daarbij beroofde van een goede nachtrust. Helaas waren wij onze oordopjes vergeten...

Vanaf het station op naar het vliegveld. Onze vlucht had vertraging volgens de officiele bronnen 'due to bad weather conditions in Luang Prabang'. Toen wij vervolgens de actuele weersvoorspelling opzochten, gaf deze een mooie zonnige dag met 35 graden aan. Ach... bij ons rijden de treinen niet als de blaadjes vallen, hier vliegen ze niet als de zon schijnt ;-). Uiteindelijk zijn we met een vertraging van een uurvertrokken en aangekomen in Laos. Wat we helemaal geweldig vinden, wij hebben dit nu al tot ons meest favoriete land ooit bestempeld (of - mocht de rest tegenvallen, wat we ons niet kunnen voorstellen - onze meest favoriete stad!). De sfeer is hier zo goed en heerlijk relaxed: een oase van rust vergeleken met Vietnam. Het begon al met onze taxirit vanaf het vliegveld. In plaats van dat er 100 taxichauffeurs op je af komen die je allemaal naar een hotel willen brengen, koop je hier gewoon een kaartje en krijg je een taxi toegewezen. Geen gedoe en geen gezeur over de prijzen, top! Daar kunnen ze in Vietnam nog wat van leren... Vervolgens zijn we op een sukkeldrafje (30km per uur in de 4e versnelling) naar het centrum gebracht.

We hebben een prachtig hotel, gelegen aan de Nam Kahn rivier (Luang Prabang ligt feitelijk tussen twee rivieren in, deze en de Mekong). Ontbijten doen we dan ook heerlijk in de zon met uitzicht over het water. Jaja... we backpacken in stijl!

Luang Prabang is de voormalige hoofdstad van Laos waarbij je beter kan spreken van een dorp met zo'n 30.000 inwoners. In het stadje liggen zo'n 36 tempels en zie je vele monniken over straat gaan, totaal zijn er rond de 800 in LP. De stad wordt beschremd door Unesco. Alles ligt op loopafstand, al hebben we door het gebrek aan richtinsgevoel de eerste dag wel 10 keer een rondje gelopen om op de plaats van bestemming te komen.. Wat maakt LP nu zo bijzonder? De sfeer voornamelijk, het aanzicht op de tempels (met daarbij het gezang van de monniken) en de mooie natuur maakt het helemaal af. Daarnaast eten we hier verschrikkelijk lekker. John is verslaafd gemaakt aan de banana roti pancakes die we eerder al in Thailand hadden ontdekt. Hier zijn ze geupgrade door drie volle eetlepels met Nutellapasta aan toe te voegen, jammie! Inge heeft zich gestort op alles waar Mango inzit (mango smoothie, lassi, frappe, juice of cakes) en heeft een cafe gevonden waar ze de beste chocolate chip cookies ooit maken. Dus mochten jullie ons niet meer herkennen bij terugkomst: wij zijn degene met 20 kilo extra lichaamsgewicht.

De eerste dag hebben we ons met name vermaakt met rondwandelen, tempels bekijken en het bezoeken van de nightmarket (een eindeloze rij aan standjes die van alles & nog wat verkopen). Gisteren hebben we ons wat meer ingespannen. We zijn vroeg op gestaan (half 6) om de aalmoes ronde van de monniken bij te wonen. Zij mogen volgens de leefwijze van het Boedhisme zelf geen eten klaar maken. Bij zonsopgang maken zij daneen ronde door de stad waarbij ze eten uitgereikt krijgen door de inwoners (en steeds meer ook door de toeristen). Een prachtig gezicht: zo'n 300 monniken in hun oranje gewaden die langzaam voorbij komen wandelen. Na het ontbijt hebben we op de fiets de stad verder verkend en daarbij de belangrijkste/mooiste tempels bezocht. Vervolgens zijn we de Mekong overgestoken met de plaatselijke ferry om een andere tempel te bekijken. Wij dachten dit 'zo' wel te kunnen vinden en zijn op goed geluk een weggetje in gefietst. Deze leidde uiteraard niet naar de verwachtte tempel(tja ons richtingsgevoel he?...)maar naar een erg hobbelige weg, waar een paar mountainbikes goed van pas zouden zijn gekomen. Op onze hotelfietsen (zonder vering!) hebben we het een half uur vol gehouden maar na de zoveelste hobbel en heuvelzijn we toch weer omgedraaid. Respect voor de mensen die zuid oost Azie per fiets bereizen!

Uiteindelijk bleek dat we vanaf de ferry vrijwel meteen de eerste weg recht hadden moeten inslaan. Vervolgens alsnog naar de tempel gegaan, deze was oud en vervallen maar het uitzicht prachtig! Terug aan de andere kant van de Mekong hebben we Wat Phu Si bezocht. Een tempel midden in de stad, gebouwd op een heuvel die - hoe kan het ook anders - alleen door een lange trap te bereiken is. Maar de belofte op een prachtig uitzicht en een geweldige zonsondergang heeft ons naar boven gesleept. En inderdaad de zonsondergang was prachtig. Enig minpuntje... je bekijkt deze wel samen met 100 anderen.

Vandaag hebben we er een relaxed dagje van gemaakt: uitslapen, lekker eten, een massage en vanavond een cooking class! We hebben ons uitgeleefd in de Laotiaanse keuken. Met ons was er slechts een ander Canadees meisje dus we hadden bijna een prive cursus. De gerechten waren heerlijk en makkelijk zelf te maken. Dus als we thuis ook gedroogde varkenshuid kunnen krijgen, zijn jullie allemaal van harte uitgenodigd om te komen eten: wie durft?!

Morgen vertrekken we vroeg. Met de slowboat varen we twee dagen upstream de Mekong op, naar de grens van Thailand waar de Gibbon Experience op ons wacht... :-)